Çok çetrefilli bir yol bu.
Benimse bırak pusulayı
Doğudan doğmayı becerebilen
Bir güneşim bile yok.'
Güneş bize inat değil bizimle bir doğuyor demişti bugün kelimelerine sarıldığım dost.Oysa bazen gücü olmuyor insanın.Adım atacak hali kalmıyor hayata.İşler yolunda gitmediği zaman yenildim diyor .Yenildim ,kaybettim.Kaybettiğin nedir diye sormak gelmiyor aklına.İnsan ne zaman kaybeder ,ne zaman yenilen olur. Bunun cevabını bilmiyor.
Yaşadım diyor ,bildim ,acı çektim,sevdim.Oysa yaşadım dediklerinin yalnızca kenarından geçmiş.Görmüş dokunamamış.İşitmiş de konuşamamış.
Yaşamı üzerine afili bir cümle kurmanın heyacanını duyarken yarım kalmış hep cümleleri.Heyecanın yerini hüzün almış.O buna da razıymış ya yine de tamamlanamamış.
Kaç defa en başa döndün ?Kaç defa ''yeniden'' diyerek soluk aldın.Her seferinde bir öncekinden daha yorgundun.Daha eksik,daha tahammülsüz.Yitirdiğin, yaşarken senden eksilen onca şey varken nasıl güçlü olabilirdin ki ? Yeniden demenin zorunluluğunu hissederken içinden inancını da taşıyor muydun ?
Uzun uzun seyrettin bu sabah aynadaki yüzünü.Pek memnun etmedi seni gördüğün ,dudağına yalancı bir tebessüm kondurdun.Saçlarını yana doğru taradın.Dağılmış kaşlarına takıldı gözün biraz da kalınlaşmış mıydı?Sahi sen incecik severdin değil mi ? Ne zaman ?
Ne zaman yabancı oluyoruz kendimize.Hangi hududu aştığımızda çıkıveriyoruz benliğimizden.Oysa inandıkların vardı seninde.Hayallerin ,arzuların,ideallerin...Neyin uğruna feda ettin onları.Nerde unuttun kendini ? Evet sebeplerin vardı seninde.Ardına sığındıkların.Peki neden sıralayamıyorsun peşpeşe.Kandırmıyor değil mi hiçbiri seni de.
Belki hala inandıkların var diye.Belki bu defa burnunun dikine yürüyüp gideceğini ,gitmek istediğini bildiğinden.Hatırla diye belki.Önünde uzanan o yolda bugün korkusuzca yürü diye.Sebeplerin çok çok bir çok.Bugün yeniden kendin ol diye ama en çok.
Dilimin ucuna gelip de söyleyemediğin onca kelimenin anısına ,
Kelimeler kelimeler diyorum şimdi ben de ; ''Kelimeler bazı anlamlara gelmiyor.''
Yaşadım diyor ,bildim ,acı çektim,sevdim.Oysa yaşadım dediklerinin yalnızca kenarından geçmiş.Görmüş dokunamamış.İşitmiş de konuşamamış.
Yaşamı üzerine afili bir cümle kurmanın heyacanını duyarken yarım kalmış hep cümleleri.Heyecanın yerini hüzün almış.O buna da razıymış ya yine de tamamlanamamış.
Kaç defa en başa döndün ?Kaç defa ''yeniden'' diyerek soluk aldın.Her seferinde bir öncekinden daha yorgundun.Daha eksik,daha tahammülsüz.Yitirdiğin, yaşarken senden eksilen onca şey varken nasıl güçlü olabilirdin ki ? Yeniden demenin zorunluluğunu hissederken içinden inancını da taşıyor muydun ?
Uzun uzun seyrettin bu sabah aynadaki yüzünü.Pek memnun etmedi seni gördüğün ,dudağına yalancı bir tebessüm kondurdun.Saçlarını yana doğru taradın.Dağılmış kaşlarına takıldı gözün biraz da kalınlaşmış mıydı?Sahi sen incecik severdin değil mi ? Ne zaman ?
Ne zaman yabancı oluyoruz kendimize.Hangi hududu aştığımızda çıkıveriyoruz benliğimizden.Oysa inandıkların vardı seninde.Hayallerin ,arzuların,ideallerin...Neyin uğruna feda ettin onları.Nerde unuttun kendini ? Evet sebeplerin vardı seninde.Ardına sığındıkların.Peki neden sıralayamıyorsun peşpeşe.Kandırmıyor değil mi hiçbiri seni de.
Belki hala inandıkların var diye.Belki bu defa burnunun dikine yürüyüp gideceğini ,gitmek istediğini bildiğinden.Hatırla diye belki.Önünde uzanan o yolda bugün korkusuzca yürü diye.Sebeplerin çok çok bir çok.Bugün yeniden kendin ol diye ama en çok.
Dilimin ucuna gelip de söyleyemediğin onca kelimenin anısına ,
Kelimeler kelimeler diyorum şimdi ben de ; ''Kelimeler bazı anlamlara gelmiyor.''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder