İyi Ki Doğdum!

Verdiğim bütün sözleri unuttum bugün.Bir başka ben arıyorum içimde,özümde iyi kalmış.Sığınmak istiyorum ona...Sarılmak...İnanmak ah o çocuk masumiyetiyle inanmak...Gördüklerimi unutmak ,duyduklarımın yanılgıdan ibaret olduğunu düşünmek istiyorum.Ertelenmiş pişmanlıklara sahibi.Yaşadım yaşadım yaşadım.Hala yaşıyorken farkına vardım.Ne yaşadığımın çok da önemi olmamış bugüne kadar benim hayatımda.Sadece yaşamışım.Durup dinlenmeden nefes almadan çoğu zaman.Ben hep dünde yaşamışım.Bugünü yaşama fırsatı bulamamış yarına hep geç kalmışım.Kendi varlığından mutluluk duymadan,kendine sahip olduğunu bilmeden nasıl keyif alır insan yaşamdan,yaşarken ?Nasıl iz bırakma hayali görür bir atan kalpte ?'Farkında değiliz ama en güzel çağındayız ömrün'Sahi o zamanlar ne kadar çok tüketmiştim bu cümleyi...Çok zaman önce miydi ?Varlığımın bana yük olmadığı bildiklerimin yabancısı olduğum bir zamandı herhalde...Kusana kadar yemek yediğim,soluksuz kalana dek konuştuğum ,karnıma ağrılar girene dek kahkahalara boğulduğum zamanlardı.Nefes almaktan ibaret değildi o zamanlar yaşam.Sözlükteki karşılığıyla pek uyuşmasa da benim hayat kavramından anladığım benimle örtüşendi herşeyi en uç haliyle yaşayabilmekti.Hakkını vererek,mutluluktan nefesinin kesilmesi haliydi yaşamdan nefessiz kalmak değil.Zaman en acı haliyle çıkmış karşıma ,oyunlar oynamış bana.Herşeyi zıttıyla göstermiş.Acının en koyu halini,sessizliğin en keskinini,yalnızlığı,sözcüklerin acı rengini,hüzünlü kahkahaları,derin boşlukları...Hepsini gördüm ben hepsini tanıyorum artık.Kırıklık nedir biliyorum.Canını yakana suskun kalmak nasıl bir histir...Sessiz seyircisi olmak kendi hayatının...Vurgunlar yemek beklemediğin zamanlarda sana can kadar yakın olandan...Önemliymiş.Hangi yollardan geçtiğin ,kimlerle arkadaşlık ettiğin ,yaşadığın her an önemliymiş.Yaptığın hatalar önemliymiş.Hatalar doğru yolu bulmak için attığın adımlar değilmiş.Yaptığın hatalar yaşadığın her alanda attığın her adımda karşına çıkan mutlak gerçekmiş sen inanmasanda...Artık öğrendim.Bugün alıştıklarımı düşündüm dün yabancısı olduklarıma.Zaman hiç benden yana adımlar atmıyor.Ben dur demedikçe hayatımın rotasını kendi elime geçirmedikçe  atacağı da yok.Kırgınlıklarımı bıraktım ,pişmanlıklarımı da,bedenime yük olanları,ruhuma ağır gelenleri bindirdim bir kayığa veda ettim kıyıdan el sallıyorum onlara...Derin bir nefes alıp yeniden başlayabilme gücünü ben bugün bulabiliyorum kendimde.Herşeye rağmen ,bana rağmen.Kolay olmayacak attığım adımın arkasına durmak ama yapacağım.Kendim için direneceğim.Çünkü yaşamak direnmektir bir bakıma.Sanki bunu bugün yapamazsam bir daha hiç sahip çıkamayacağım kendime.Kendi varlığıma saygım için,beni yaradana duyduğum minnet için...Rabbim bana güç versin,azim irade ve cesaret versin.Üstesinden geleceğim.Varlığıma şükredeceğim...Zamanla demlenen dostluklara...Sağlam adımlar atacağım hayata ,sahici tebessümler karışacak benli anılara.Diliyorum gerçek olur inandıklarım...İyi ki doğdum.Doğum günüm kutlu olsun.

                                                                                                                                                11.03.2011